‘ਸਬਾਲਟਰਨ ਇਤਹਾਸ ਨੂੰ ਵਲਗਰਾਈਜ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ ’
- ਇਰਫਾਨ ਹਬੀਬ

ਮੱਧਕਾਲੀਨ ਭਾਰਤ ਪਰ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਗਿਆਤਿਆਂ ਵਿੱਚ ਗਿਣੇ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਇਰਫਾਨ ਹਬੀਬ ਅੱਜ ਕੱਲ੍ਹ ਭਾਰਤ ਦੇ ਜਨ ਜਨ ਇਤਹਾਸ ਲੜੀ ਪਰ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ . ਇਸਦੇ ਤਹਿਤ ਦੋ ਦਰਜਨ ਤੋਂ ਜਿਆਦਾ ਕਿਤਾਬਾਂ ਆ ਗਈਆਂ ਹਨ . ਰੇਯਾਜ ਉਲ ਹੱਕ ਦੇ ਨਾਲ ਗੱਲਬਾਤ ਵਿੱਚ ਉਹ ਦੱਸ ਰਹੇ ਹਨ ਕਿ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇਤਿਹਾਸਕਾਰਾਂ ਲਈ ਵਰਤਮਾਨ ਵਿੱਚ ਹੋ ਰਹੇ ਪਰਿਵਰਤਨ ਇਤਹਾਸ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਜਰੀਏ ਨੂੰ ਵੀ ਬਦਲ ਦਿੰਦੇ ਹਨ .
ਕਰਿਸ ਹਰਮੇਨ ਦਾ ‘ਸੰਸਾਰ ਦਾ ਜਨ ਇਤਹਾਸ’ ਅਤੇ ਹਾਵਰਡ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ’ਅਮਰੀਕਾ ਦਾ ਜਨ ਇਤਹਾਸ’ ਕਾਫ਼ੀ ਚਰਚਿਤ ਰਹੇ ਹਨ . ਭਾਰਤ ਦੇ ਇਤਹਾਸ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿੱਚ ਇਹ ਵਿਚਾਰ ਕਿਵੇਂ ਆਇਆ ?
* ਦਸ ਸਾਲ ਹੋਏ , ਜਦੋਂ ਇਹ ਖਿਆਲ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ ਕਿ ਭਾਰਤ ਦਾ ਜਨ ਇਤਹਾਸ ਲਿਖਿਆ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ . ਤੱਦ ਭਾਜਪਾ ਮਨਮਾਨੇ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਇਤਹਾਸ ਨੂੰ ਤੋੜ - ਮਰੋੜ ਰਹੀ ਸੀ . ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਿਨਾਂ ਦੌਰਾਨ ਅਸੀਂ ਇਸ ਉੱਤੇ ਕੰਮ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ . ਸਾਨੂੰ ਮੱਧ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਪਾਠ ਪੁਸਤਕ ਨਿਗਮ ਨੇ ਇਸਦੇ ਲਈ ਅਨੁਦਾਨ ਦਿੱਤਾ ਸੀ . ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਇਸਨੂੰ ਮੂਲ ਤੌਰ ਤੇ ਸਿਖਿਅਕਾਂ ਦੇ ਪੜ੍ਹਾਉਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਕਰਨਾ ਸੀ . ਅਸੀਂ ਇਸਦੇ ਜਰੀਏ ਇੱਕ ਨੈਰੇਟਿਵ ਦੇਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ . ਇਸ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਚੀਜਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਰੱਖ ਰਹੇ ਹਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਅਸਹਮਤੀ ਹੈ . ਇਸਦਾ ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਖਿਆਲ ਰੱਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇੱਕ ਸਾਰਾ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਉਭਰੇ .
ਇੱਕ ਆਮ ਪਾਠਕ ਲਈ ਜਨ ਇਤਹਾਸ ਅਤੇ ਆਮ ਇਤਹਾਸ ਵਿੱਚ ਕੀ ਫਰਕ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ?
* ਜਨ ਇਤਹਾਸ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਪਹਿਲੂਆਂ ਨੂੰ ਲੈਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਾਂ . ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਰਾਜ ਕਾਫ਼ੀ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਹੋਇਆ ਕਰਦਾ ਸੀ . ਇਹ ਸਿਰਫ ਸ਼ਾਸਕ ਵਰਗ ਦਾ ਰੱਖਿਅਕ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਸਗੋਂ ਉਹ ਉਸਦੀ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾ ਦਾ ਵੀ ਰੱਖਿਅਕ ਸੀ . ਜਾਤੀ ਇਹੀ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾ ਹੈ . ਜਾਤੀ ਇਸ ਲਈ ਤਾਂ ਚੱਲ ਰਹੀ ਹੈ ਕਿ ਉਤਪੀੜਤਾਂ ਨੇ ਵੀ ਉਤਪੀੜਕਾਂ ਦੀ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਲਿਆ - ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਮੰਨ ਲਿੱਤੀਆਂ . ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾ ਵੀ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਹੁੰਦੀ ਹੈ . ਸਾਡੇ ਇੱਥੇ ਉਰਤਾਂ ਦੀ ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿੱਚ ਘੱਟ ਸੂਚਨਾ ਹੈ . ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਗੱਲਾਂ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ , ਪਰ ਇਸਦੀ ਤੁਲਣਾ ਵਿੱਚ ਵੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਓੱਤੇ ਘੱਟ ਲਿਖਿਆ ਗਿਆ . ਸਾਡੀ ਪੁਰਾਣੀ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤੀ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀ ਖਰਾਬੀਆਂ ਵੀ ਸਨ . ਜਨ ਇਤਹਾਸ ਇਹਨਾਂ ਉੱਤੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਨਜ਼ਰ ਪਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਹੈ . ਭਾਰਤ ਦਾ ਇਤਹਾਸ ਲਿਖਣਾ ਆਸਾਨ ਹੈ . ਥੋੜ੍ਹੀ ਮਿਹਨਤ ਕਰਨੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ - ਅਤੇ ਉਹ ਤਾਂ ਕਿਤੇ ਵੀ ਕਰਨੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ . ਮੱਧਕਾਲੀਨ ਭਾਰਤ ਲਈ ਇਤਿਹਾਸਕ ਸਰੋਤ ਕਾਫ਼ੀ ਮਿਲਦੇ ਹਨ . ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਭਾਰਤ ਲਈ ਸ਼ਿਲਾਲੇਖ ਮਿਲਦੇ ਹਨ , ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਡੇਟਿੰਗ ਬਿਹਤਰ ਹੁੰਦੀ ਹੈ . ਇਤਹਾਸ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ ਭਾਰਤ ਬਹੁਤ ਸਮਰਿਧ ਰਿਹਾ ਹੈ . ਲੇਕਿਨ ਇੱਥੇ ਬਹੁਤ - ਸਾਰੇ ਸ਼ਰਮਿੰਦਗੀ ਭਰੇ ਰਿਵਾਜ ਵੀ ਰਹੇ ਹਨ ਜਿਵੇਂ ਜੈਸੇ ਦਾਸ ਪ੍ਰਥਾ ਆਦਿ . ਇਸ ਲੜੀ ਵਿੱਚ ਇਸ ਸਭ ਬਾਰੇ ਵਿਸਥਾਰ ਨਾਲ ਵਿਚਾਰ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ .
ਭਾਰਤ ਦਾ ਜਨ ਇਤਹਾਸ ਕੀ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿੱਚ ਨਜ਼ਰੀਏ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਬਦਲਾਉ ਲਿਆਉਣ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ?
*ਇਤਹਾਸ ਲੇਖਣੀ ਦਾ ਮਕਸਦ ਨਵੀਂ ਖੋਜ ਕਰਨਾ ਨਹੀਂ ਹੈ . ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਚੀਜਾਂ ਵੱਲ ਅਕਸਰ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੀ . ਜਿਵੇਂ ਤਕਨੀਕ ਦਾ ਮਾਮਲਾ ਹੈ . ਮੱਧਕਾਲੀਨ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਕਿਵੇਂ ਦੀ ਤਕਨੀਕ ਸੀ . ਤੱਦ ਖੇਤੀ ਕਿਵੇਂ ਹੁੰਦੀ ਸੀ , ਕਿਹੜੇ ਸੰਦ ਇਸਤੇਮਾਲ ਹੁੰਦੇ ਸਨ . ਇਹਨਾਂ ਪਹਿਲੂਆਂ ਬਾਰੇ ਨਹੀਂ ਲਿਖਿਆ ਗਿਆ ਹੈ ਹੁਣ ਅਜੇ ਤੱਕ . ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬੋਧੀ - ਜੈਨ ਪਰੰਪਰਾਵਾਂ ਬਾਰੇ ਇਤਹਾਸ ਵਿੱਚ ਓਨਾ ਧਿਆਨ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ . ਗੁਲਾਮ ਕਿਵੇਂ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ , ਇਸਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿੱਚ ਵੀ ਇਤਹਾਸ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਲਿਖਿਆ ਗਿਆ . ਜਨ ਇਤਹਾਸ ਇਹਨਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕਲਾਵੇ ਵਿੱਚ ਸਮੇਟ ਰਿਹਾ ਹੈ .
ਇਤਹਾਸ ਦਾ ਅਰਥ ਸ਼ਾਸਤਰ , ਸਾਹਿਤ , ਸੰਸਕ੍ਰਿਤੀ ਵਰਗੇ ਦੂਜੇ ਅਨੁਸ਼ਾਸਨਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਸੰਵਾਦ ਲਗਾਤਾਰ ਵੱਧ ਰਿਹਾ ਹੈ . ਇਸ ਨਾਲ ਇਤਹਾਸ ਲਿਖਾਈ ਕਿੰਨਾ ਸਮਰਿਧ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ ?
* ਅਰਥ ਸ਼ਾਸਤਰ ਪਰ ਕੌਟਲਿਆ ਦੀ ਇੱਕ ਪੁਸਤਕ ਹੈ . ਹੁਣ ਉਸ ਪੁਸਤਕ ਨੂੰ ਸਮਝਣ ਦੇ ਕਈ ਤਰੀਕੇ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ . ਅਸੀਂ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਸਮਝਦੇ ਹਾਂ , ਲੇਕਿਨ ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਿਹਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਕਿ ਸਾਡਾ ਨਜ਼ਰੀਆ ਹੀ ਠੀਕ ਹੈ . ਗੁੰਜਾਇਸ਼ ਤਾਂ ਰਹੀ ਹੈ ਹਮੇਸ਼ਾ ਨਵੇਂ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦੀ . ਅਜਿਹੇ ਨਵੇਂ ਪਹਿਲੂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਸਾਹਮਣੇ ਆਉਂਦੇ ਰਹਿਣਗੇ ਜਿਹਨਾਂ ਤੇ ਨਜ਼ਰ ਨਹੀਂ ਪਾਈ ਗਈ ਅਤੇ ਜਿਹਨਾਂ ਤੇ ਕੰਮ ਹੋਣਾ ਹੈ .
ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਪੂੰਜੀਵਾਦੀ ਵਿਕਾਸ ਦੀ ਬਹਿਸ ਹੁਣ ਵੀ ਜਾਰੀ ਹੈ . ਮਧਕਾਲ ਪਰ ਅਤੇ ਪੂੰਜੀਵਾਦ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲੀ ਪਰ ਤੁਹਾਡਾ ਵੀ ਅਧਿਅਨ ਰਿਹਾ ਹੈ . ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਪੂੰਜੀਵਾਦ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਹੋ ਪਾਇਆ ? ਇਸ ਵਿੱਚ ਬਾਧਕ ਤਾਕਤਾਂ ਕਿਹੜੀਆਂ ਰਹੀਆਂ ?
ਪੂੰਜੀਵਾਦ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਤਾਂ ਪੱਛਮ ਯੂਰਪ ਦੇ ਕੁੱਝ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਹੋਇਆ . ਚੀਨ , ਰੂਸ , ਅਫਰੀਕਾ ਅਤੇ ਯੂਰਪ ਦੇ ਵੀ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਪੂੰਜੀਵਾਦ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਨਹੀਂ ਹੋ ਪਾਇਆ . ਅਸੀਂ ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਹਿ ਸਕਦੇ ਕਿ ਇਸਦੇ ਲਈ ਸਿਰਫ ਭਾਰਤ ਹੀ ਦੋਸ਼ੀ ਹੈ ਕਿ ਇੱਥੇ ਪੂੰਜੀਵਾਦ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਨਹੀਂ ਹੋ ਪਾਇਆ . ਪੱਛਮ ਯੂਰਪ ਵਿੱਚ ਪੂੰਜੀਵਾਦ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਵਿੱਚ ਅਨੇਕ ਗੱਲਾਂ ਦਾ ਯੋਗਦਾਨ ਸੀ . ਉੱਥੇ ਤਕਨੀਕ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਹੋਇਆ , ਵਿਗਿਆਨ ਦੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਕ੍ਰਾਂਤੀ ਹੋਈ . ਉਪਨਿਵੇਸ਼ਵਾਦ ਦੇ ਕਾਰਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਫਾਇਦਾ ਹੋਇਆ - ਇਹਨਾਂ ਸਭ ਗੱਲਾਂ ਨਾਲ ਉੱਥੇ ਪੂੰਜੀਵਾਦ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਹੋ ਸਕਿਆ . ਹੁਣ ਹਰ ਮੁਲਕ ਵਿੱਚ ਤਾਂ ਵਿਗਿਆਨਕ ਕ੍ਰਾਂਤੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ . ਹਰ ਮੁਲਕ ਵਿੱਚ ਕਾਪਰਨੀਕਸ ਪੈਦਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ . ਹਾਂ , ਲੇਕਿਨ ਅਜਿਹੇ ਤੱਤ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਮੌਜੂਦ ਸਨ , ਜੋ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਪੂੰਜੀਵਾਦ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਦੀ ਤਰਫ ਲੈ ਜਾ ਸਕਦੇ ਸਨ . ਮਧਕਾਲ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਇੱਥੇ ਵਪਾਰ ਸੀ , ਲੈਣ – ਦੇਣ ਸੀ , ਬੈਂਕਿੰਗ ਵਿਵਸਥਾ ਸੀ , ਜਿਸਨੂੰ ਮਹਾਜਨੀ ਚੈਕ ਕਹਿੰਦੇ ਸਨ , ਬੀਮੇ ਦੀ ਵਿਵਸਥਾ ਮੌਜੂਦ ਸੀ . ਲੇਕਿਨ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਵਪਾਰਕ ਪੂੰਜੀਵਾਦ ਹੀ ਆ ਸਕਦਾ ਹੈ . ਇਸ ਵਿੱਚ ਜੇਕਰ ਮਿਹਨਤ ਦੀ ਬਚਤ ਕਰਨ ਦੀ ਵਿਵਸਥਾ ਬਣਦੀ ਤਾਂ ਪੂੰਜੀਵਾਦ ਵਿਕਸਿਤ ਹੋ ਸਕਦਾ ਸੀ . ਇਸਦੇ ਲਈ ਵਿਗਿਆਨ ਅਤੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਵਿਕਾਸ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਸੀ - ਜੋ ਇੱਥੇ ਨਹੀਂ ਸਨ . ਤਕਨੀਕ ਦੀ ਤਰਫ ਵੀ ਧਿਆਨ ਦੇਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਸੀ . ਅਕਬਰ ਹਾਲਾਂਕਿ ਨਵੀਂ ਕਾਢਾਂ ਵਿੱਚ ਰੁਚੀ ਦਿਖਾਂਦਾ ਸੀ . ਉਸਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਵਾਟਰ ਪੂਲਿੰਗ ਵਰਗੀ ਤਕਨੀਕ ਅਪਣਾਈ ਸੀ . ਸ਼ਿਪ ਕੈਨਾਲ ਤਕਨੀਕ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਉਸਨੇ ਕੀਤਾ . ਦਰਅਸਲ , ਜਹਾਜ ਬਣਾਉਣ ਦੇ ਬਾਅਦ ਉਸਨੂੰ ਨਦੀ ਦੇ ਜਰੀਏ ਸਮੁੰਦਰ ਵਿੱਚ ਲੈ ਜਾਣ ਵਿੱਚ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਆਉਂਦੀ ਸੀ . ਲਾਹੌਰ ਵਿੱਚ ਜਹਾਜ ਲਈ ਲੱਕੜੀ ਚੰਗੀ ਮਿਲਦੀ ਸੀ . ਲੇਕਿਨ ਉੱਥੋਂ ਉਸਨੂੰ ਸਮੁੰਦਰ ਵਿੱਚ ਲੈ ਜਾਣਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੀ . ਤਾਂ ਅਕਬਰ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਜਹਾਜ ਨੂੰ ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ ਮਤ ਬਣਾਓ . ਉਸਨੇ ਸ਼ਿਪ ਕੈਨਾਲ ਢੰਗ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਕੀਤਾ . ਇਹ 1592 ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ . ਯੂਰਪ ਵਿੱਚ ਵੀ ਇਸਦਾ ਇਸਤੇਮਾਲ ਸੌ ਸਾਲ ਬਾਅਦ ਹੋਇਆ . ਪਾਣੀ ਠੰਡਾ ਕਰਨ ਦੀ ਢੰਗ ਵੀ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਹੀ ਸੀ , ਯੂਰਪ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ . ਪਰ ਜੋ ਤਕਨੀਕੀ ਵਿਕਾਸ ਇਸਦੇ ਨਾਲ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਸੀ ਉਹ ਯੂਰਪ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਉਸਦਾ ਕੋਈ ਮੁਕਾਬਲਾ ਨਹੀਂ ਹੈ .
ਇੱਕ ਇਤਿਹਾਸਕਾਰ ਦਾ ਕੰਮ ਅਤੀਤ ਨੂੰ ਵੇਖਣਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ . ਲੇਕਿਨ ਕੀ ਉਹ ਭਵਿੱਖ ਨੂੰ ਵੀ ਵੇਖ ਸਕਦਾ ਹੈ ?
* ਨਹੀਂ . ਇਤਿਹਾਸਕਾਰ ਭਵਿੱਖ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਵੇਖ ਸਕਦਾ . ਸਗੋਂ ਕਦੇ - ਕਦੇ ਤਾਂ ਇਸਦਾ ਉਲਟਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ . ਜਿਵੇਂ - ਜਿਵੇਂ ਇਤਹਾਸ ਦਾ ਤਜਰਬਾ ਵਧਦਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ , ਇਤਿਹਾਸਕਾਰ ਇਸਨੂੰ ਦੂਜੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇਖਣ ਲੱਗਦਾ ਹੈ . ਜਿਵੇਂ ਫ਼ਰਾਂਸ ਦੀ ਕ੍ਰਾਂਤੀ ਹੋਈ . ਉੱਥੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੇ 33 ਫ਼ੀਸਦੀ ਜਮੀਂਦਾਰਾਂ ਦੀਆਂ ਜਮੀਨਾਂ ਖੋਹ ਲਿੱਤੀਆਂ . ਇਸ ਉੱਤੇ 19ਵੀਂ ਸਦੀ ਵਿੱਚ ਬਹਿਸ ਚੱਲਦੀ ਰਹੀ ਕਿ ਇਹ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਕਾਰਵਾਈ ਸੀ . ਹਾਲਾਂਕਿ ਤੱਦ ਵੀ 66 ਫ਼ੀਸਦੀ ਜਮੀਂਦਾਰ ਬੱਚ ਰਹੇ ਸਨ . ਲੇਕਿਨ ਜਦੋਂ ਰੂਸ ਵਿੱਚ ਅਕਤੂਬਰ ਕ੍ਰਾਂਤੀ ਹੋਈ ਤਾਂ ਉੱਥੇ ਸਾਰੇ ਜਮੀਂਦਾਰਾਂ ਦੀਆਂ ਜਮੀਨਾਂ ਖੋਹ ਲਈਆਂ ਗਈਆਂ . ਇਸਦੇ ਅੱਗੇ ਵੇਖੋ ਤਾਂ ਫ਼ਰਾਂਸ ਦੀ ਕ੍ਰਾਂਤੀ ਵਿੱਚ 33 ਫ਼ੀਸਦੀ ਜਮੀਂਦਾਰਾਂ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਨ ਦੀ ਘਟਨਾ ਕਿੰਨੀ ਛੋਟੀ ਸੀ . ਲੇਕਿਨ ਇਤਿਹਾਸਕਾਰ ਉਸਦੇ ਅੱਗੇ ਨਹੀਂ ਵੇਖ ਪਾਏ . ਉਹ ਇਹ ਸੰਭਾਵਨਾਵਾਂ ਨਹੀਂ ਵੇਖ ਪਾਏ ਕਿ ਸੌ ਫ਼ੀਸਦੀ ਜਮੀਂਦਾਰੀ ਖਤਮ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ . ਜਿਵੇਂ - ਜਿਵੇਂ ਮਨੁੱਖ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਇਤਹਾਸ ਦਾ ਵੀ ਵਿਕਾਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ . ਜਿਵੇਂ ਹੁਣ ਇਤਹਾਸ ਵਿੱਚ ਉਰਤਾਂ ਦੇ ਅੰਦੋਲਨ ਜਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਓੱਤੇ ਹੋਏ ਜੁਲਮਾਂ ਨੂੰ ਵੇਖਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ . ਜਾਤੀ ਦੇ ਨਜ਼ਰੀਏ ਤੋਂ ਵੀ ਇਤਹਾਸ ਨੂੰ ਵੇਖਿਆ ਜਾਣ ਲਗਾ ਹੈ . ਪਹਿਲਾਂ ਮੁਸਲਿਮ ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਪਛੜਿਆ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ , ਲੇਕਿਨ ਇਤਹਾਸ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਦੇ ਨਾਲ ਇਹ ਸਿੱਧ ਹੁੰਦਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ਮੁਸਲਿਮ ਦੁਨੀਆਂ ਵੀ ਪਿੱਛੇ ਨਹੀਂ ਸੀ . ਮੈਂ ‘ਦ ਏਗਰੇਰਿਅਨ ਸਿਸਟਮ ਆਫ ਮੁਗਲ ਇੰਡਿਆ’ ਵਿੱਚ ਉਰਤਾਂ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਲਿਖਿਆ . ਲੇਕਿਨ ਹੁਣ ਜੇਕਰ ਉਹ ਪੁਸਤਕ ਲਿਖਾਂਗਾ ਤਾਂ ਇਹ ਸੰਭਵ ਨਹੀਂ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮਿਹਨਤ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਦੇ ਬਾਰੇ ਨਾ ਲਿਖਾਂ . ਉਰਤਾਂ ਤੱਦ ਵੀ ਮਿਹਨਤ ਕਰਦੀਆਂ ਸਨ , ਲੇਕਿਨ ਅੱਜ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮਿਹਨਤ ਦਾ ਭੁਗਤਾਨ ਤੱਦ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਸੀ . ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਕਮਾਈ ਮਰਦਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਸੀ . ਇਹ ਹਾਲਾਤ ਅੱਜ ਵੀ ਹਨ . ਇਹ ਠੀਕ ਹੈ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਇਸ ਸਭ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿੱਚ ਜ਼ਿਆਦਾ ਜਾਣਕਾਰੀ ਨਹੀਂ ਸੀ , ਲੇਕਿਨ ਮੈਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਬਾਰੇ ਕਹਿਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਸੀ . ਜਨ ਇਤਹਾਸ ਵਿੱਚ ਇਸ ਸਭ ਪਰ ਵਿਸਥਾਰ ਨਾਲ ਲਿਖਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ . ਇਹ ਸਾਰੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਅਤੇ ਸਚਾਈਆਂ ਵਰਤਮਾਨ ਦੇ ਅੰਦੋਲਨਾਂ ਨਾਲ ਉਭਰਕੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆ ਰਹੀਆਂ ਹਨ . ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅਸੀਂ ਇਹ ਵੀ ਵੇਖ ਰਹੇ ਹਾਂ ਕਿ ਇਤਹਾਸ ਪਰ ਵਰਤਮਾਨ ਦਾ ਬਹੁਤ ਅਸਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ .
ਤੁਸੀਂ ਹਾਸ਼ਿਏ ਦੇ ਸਮੁਦਾਇਆਂ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸਕਾਰਾਂ ( ਸਬਾਲਟਰਨ ਇਤਿਹਾਸਕਾਰਾਂ ) ਨੂੰ ‘ਤਰਾਸਦੀਆਂ ਦੇ ਖੁਸ਼ ਇਤਿਹਾਸਕਾਰ’ ( ਹੈਪੀ ਹਿਸਟੋਰੀਅਨ ) ਕਿਹਾ ਹੈ . ਸਬਾਲਟਰਨ ਇਤਿਹਾਸਕਾਰਾਂ ਦੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦਾ ਤਰੀਕਾ ਕੀ ਹੈ ? ਉਹ ਇਤਹਾਸ ਪਰ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਾ ਰਹੇ ਹਨ ?
*ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਕਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕੇ . ਸਬਾਲਟਰਨ ਇਤਿਹਾਸਕਾਰਾਂ ਦੇ ਇੱਥੇ ਵਰਗ ਨਹੀਂ ਹਨ , ਉਪਨਿਵੇਸ਼ਿਕ ਸ਼ਾਸਕ , ਭਾਰਤੀ ਸ਼ਾਸਕ ਵਰਗ ਅਤੇ ਉਤਪੀੜਤ ਕਿਸਾਨ - ਮਜਦੂਰ ਨਹੀਂ ਹਨ . ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਇੱਥੇ ਸਿਰਫ ਉਪਨਿਵੇਸ਼ਿਕ ਅਭਿਜਾਤ ( ਏਲੀਟ ) ਹਨ , ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਖਿਲਾਫ ਭਾਰਤੀ ਅਭਿਜਾਤ ਖੜੇ ਹਨ .
ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਇਤਹਾਸ ਅਤੇ ਸਮਾਜ ਨੂੰ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇਖਣ ਲੱਗਦੇ ਹਾਂ ਤਾਂ ਜਨਤਾ ਦਾ ਪੂਰਾ ਉਤਪੀੜਨ ਗਾਇਬ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ , ਉਦਯੋਗਾਂ ਦੀ ਬਰਬਾਦੀ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਸੰਭਾਵਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤਬਾਹ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਉਹ ਗਾਇਬ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ . ਬਸ ਬਚਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਅੰਗਰੇਜ - ਜੋ ਜ਼ੁਲਮ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ ਅਤੇ ਗਰੀਬ ਕਿਸਾਨ ਅਤੇ ਜਮੀਂਦਾਰ ਜੋ ਅੰਗਰੇਜਾਂ ਦੇ ਜੁਲਮ ਦੇ ਮਾਰੇ ਹੋਏ ਹਨ . ਲੇਕਿਨ ਇਸ ਵਿੱਚ ਉਸ ਗਰੀਬ ਕਿਸਾਨ ਅਤੇ ਜਮੀਂਦਾਰ ਦੇ ਵਿੱਚ ਦੇ ਅੰਤਰਵਿਰੋਧ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਵੇਖਿਆ ਜਾਂਦਾ . ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਕਹਿੰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਉਹ ( ਸਬਾਲਟਰਨ ਇਤਿਹਾਸਕਾਰ ) ਇਤਹਾਸ ਨੂੰ ਵਲਗਰਾਈਜ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ .
 

-0-