ਪੰਜਾਬੀ ਭਾਰਤੀ-ਆਰਿਆਈ
ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਇਕੋ ਇਕ ਅਜਿਹੀ ਭਾਸ਼ਾ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿਚ ਸੁਰ (ੋਨੲ) ਦੀ ਵਰਤੋ ਕੀਤੀ ਜਾਦੀ ਹੈ।
ਪੰਜਾਬੀ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿਚ ਸ੍ਵਰ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ?ਭਾਰਤੀ ਆਰਿਆਈ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀਆ ਸਘੋਸ਼ ਮਹਾ
ਪ੍ਰਾਣ ਧੁਨੀਆ?ਘ, ਧ, ਢ, ਝ, ਭ? ਦੇ ਉਚਾਰਨ ਵਿਚੋ ਲੋਪ ਹੋ ਜਾਣ ਕਾਰਨ ਅਤੇ ?ਹ? ਧੁਨੀ ਦੇ
ਆਪਣੇ ਨੇੜਲੇ ਸੁਰ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਹੇਠ ਆ ਜਾਣ ਨਾਲ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਇਹ ਧੁਨੀਆ ਗੁਰਮੁਖੀ ਲਿਪੀ ਵਿਚ
ਲਿਖੀਆ ਤਾ ਜਾਦੀਆ ਹਨ ਪਰ ਉਚਾਰੀਆ ਨਹੀ ਜਾਦੀਆ। ਇਨ੍ਹਾ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ ਤੇ ਸੁਰ ਦਾ
ਇਸਤੇਮਾਲ ਕੀਤਾ ਜਾਦਾ ਹੈ। ਸੁਰ ਦੀ ਵਰਤੋ ਪੰਜਾਬੀ ਦੀਆ ਪੱਛਮੀ ਉਪ-ਭਾਸ਼ਾਵਾ ਨਾਲੋ
ਪੂਰਬੀ ਉਪ-ਭਾਸ਼ਾਵਾ ਵਿਚ ਵਧੇਰੇ ਕੀਤੀ ਜਾ ਦੀ ਹੈ। ਪ੍ਰਾਣਤਾ (1ਸਪਰਿਅਟੋਿਨ) ਦਾ ਲੋਪ ਹੋਣਾ
ਤੇ ਸੁਰ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਹੋਣਾ ਇਤਿਹਾਸਿਕ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿਗਿਆਨ ਵਿਚ ਬਹੁ-ਚਰਚਿਤ ਗ੍ਰਿਮ ਦੇ ਨਿਯਮ1 ਨਾਲ
ਜੁੜ ਜਾਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਅਨੁਸਾਰ ਮਹਾ ਪ੍ਰਾਣ ਧੁਨੀਆ ਅਲਪ ਪ੍ਰਾਣ ਵਿਚ ਅਤੇ ਸਘੋਸ਼ ਧੁਨੀਆ
ਅਘੋਸ਼ ਧੁਨੀਆ ਵਿਚ ਤਬਦੀਲ ਹੁੰਦੀਆ ਰਹਿੰਦੀਆ ਹਨ: ਭਾਰਤੀ-ਯੂਰਪੀ ਭਾਸ਼ਾਵਾ
ਪ, ਤ, ਕΈ Έ ਜਰਮਨੀ ਭਾਸ਼ਾਵਾ ਫ਼, ਥ, ਹ + + ਸਪਰਸ਼ਤਾ ਪ, ਤ, ਕ ਸਪਰਸ਼ਤਾ ਬ, ਦ, ਗ - ਘੋਸ਼ਤਾ
+ - + . ਘੋਸ਼ਤਾ ਬ, ਦ, ਗ ਪ੍ਰਾਣਤਾ ਭ, ਧ, ਘ - ਪ੍ਰਾਣਤਾ + + +
ਭਾਰਤੀ ਭਾਸ਼ਾਵਾ ਦੇ ਪ੍ਰਸੰਗ ਵਿਚ ਪੰਜਾਬੀ ਦਾ ਸਥਾਨ ਗਿਆਰਵਾ ਹੈ ਅਤੇ 2001 ਦੀ ਜਨਗਣਨਾ
ਅਨੁਸਾਰ ਭਾਰਤ ਵਿਚ ਪੰਜਾਬੀ ਬੋਲਣ ਵਾਲਿਆ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਕੋਈ ਤਿੰਨ ਕਰੋੜ
(29,102,122) ਦੇ ਕਰੀਬ ਹੈ। ਦੁਨੀਆ ਵਿਚ ਬੋਲੀਆ ਜਾਦੀਆ ਭਾਸ਼ਾਵਾ ਵਿਚ ਪੰਜਾਬੀ ਦਾ
ਸਥਾਨ ਬਾਰਵਾ ਹੈ। ਪੰਜਾਬੀ ਭਾਸ਼ਾ ਦੀ ਆਪਣੀ ਵੱਖਰੀ ਲਿਪੀ ਹੈ ਅਤੇ ਜਿਸ ਵਿਚ ਬਹੁਤ ਹੀ ਉੱਚ
ਪਾਏ
ਦਾ ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਉਪਲਬਧ ਹੈ। ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਕੁਲਦੀਪ ਨਈਅਰ ਨੇ 2 ਮਾਰਚ, 2008 ਨੂੰ ਜਲੰਧਰ
ਪ੍ਰੈੱਸ ਕਲੱਬ ਵਿਚ ਇਹ ਬਿਆਨ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਕਿ ਜੇਕਰ ਪੰਜਾਬੀ ਨੂੰ ਨਾ ਸਾਭਿਆ ਗਿਆ ਤਾ ਇਹ
ਅਗਲੇ ਪੰਜਾਹ ਸਾਲਾ ਵਿਚ ਮਰ ਜਾਵੇਗੀ। ਦਰਅਸਲ ਕੁਲਦੀਪ ਨਈਅਰ ਦੀ ਇਹ ਚਿੰਤਾ ਪ੍ਰਸਿੱਧ
ਭਾਸ਼ਾ ਵਿਗਿਆਨੀ ਡੇਵਿਡ ਕ੍ਰਿਸਟਲ ਦੀ ਉਸ ਟਿੱਪਣੀ ਦਾ ਪੰਜਾਬੀ ਅਨੁਮਾਨ ਸੀ ਜਿਸ ਵਿਚ ਉਸ ਨੇ
ਕਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਆਉਦੇ ਪੰਜਾਹ ਸਾਲਾ ਵਿਚ ਦੁਨੀਆ ਵਿਚ ਬੋਲੀਆ ਜਾਦੀਆ 6500 ਭਾਸ਼ਾਵਾ ਵਿਚੋ
90% ਭਾਸ਼ਾਵਾ ਮਰ ਜਾਣਗੀਆ ਜੇਕਰ ਉਨ੍ਹਾ ਨੂੰ ਸਾਭਣ ਦਾ ਕੋਈ ਹੀਲਾ ਨਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਹੁਣ
ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਇਹ ਉਠਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਭਾਸ਼ਾ ਜਿਸ ਦੀ ਆਪਣੀ ਲਿਪੀ ਹੋਵੇ ਅਤੇ ਉਸ ਲਿਪੀ ਵਿਚ ਏਨਾ
ਅਮੀਰ ਸਾਹਿਤਕ ਵਿਰਸਾ ਉਪਲਬਧ ਹੋਵੇ, ਆਪਣਾ ਵੱਖਰਾ ਧੁਨੀ ਵਿਉਤਕ ਖਾਸਾ ਹੋਵੇ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ
ਬੋਲਣ ਵਾਲਿਆ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਇੰਨੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੋਵੇ, ਵੀ ਮਰ ਸਕਦੀ ਹੈ? ਯੂਨੈਸਕੋ ਦੀਆ ਰਿਪੋਰਟਾ
ਅਤੇ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿਗਿਆਨ ਦੇ ਖੇਤਰ ਵਿਚ ਹੋਈਆ ਖੋਜਾ ਇਹੀ ਦੱਸਦੀਆ ਹਨ ਕਿ ਖੇਤਰੀ ਭਾਸ਼ਾਵਾ
ਉੱਤੇ
ਵਿਸ਼ਵੀਕਰਨ ਦੇ ਦੌਰ ਵਿਚ ਪਏ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪ੍ਰਭਾਵ ਨਾਕਾਰਾਤਮਕ ਵਧੇਰੇ ਹਨ। ਇਨ੍ਹਾ ਪ੍ਰਭਾਵਾ
ਨਾਲ ਖੇਤਰੀ ਭਾਸ਼ਾਵਾ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਘੱਟ ਤੇ ਵਿਨਾਸ਼ ਵਧ ਹੋਇਆ ਹੈ।2 ਇਸ ਤੋ ਪਹਿਲਾ ਕਿ ਅਸੀ
ਪੰਜਾਬੀ ਭਾਸ਼ਾ ਉੱਤੇ ਪਏ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪ੍ਰਭਾਵਾ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰੀਏ, ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀਕਰਨ,
ਵਿਸ਼ਵੀਕਰਨ
ਅਤੇ ਇਸ ਦੇ ਨਾਲ ਮਿਲਦੀ ਜੁਲਦੀ ਸ਼ਬਦਾਵਲੀ ਸਬੰਧੀ ਸੰਖੇਪ ਚਰਚਾ ਕਰ ਲੈਣੀ ਅਣ-ਉੱਚਿਤ
ਨਹੀ ਹੋਵੇਗੀ।
ਬਹੁਤੀ ਵਾਰ ਵਿਸ਼ਵੀਕਰਨ, ਉਦਾਰੀਕਰਨ, ਸੰਸਾਰੀਕਰਨ, ਅਮਰੀਕੀਕਰਨ, ਅੰਗਰੇਜ਼ੀਕਰਨ ਅਤੇ
ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਕਰਨ ਨੂੰ ਬਦਲਵੇ ਰੂਪ ਵਿਚ ਵਰਤ ਲਿਆ ਜਾਦਾ ਹੈ। ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀਕਰਨ (ਨਿਟੲਰਨਅਟੋਿਨਅਲਸਿਅਟੋਿਨ)
ਅਤੇ ਸੰਸਾਰੀਕਰਨ (ੁਨਵਿੲਰਸਅਲਸਿਅਟੋਿਨ) ਇਕ ਨਿਰੰਤਰ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਹੈ ਜੋ ਸਦੀਆ ਤੋ ਚਲੀ ਆ
ਰਹੀ ਹੈ। ਇਸ ਦਾ ਵਿਸ਼ਵੀਕਰਨ ਨਾਲ ਕੋਈ ਬਹੁਤਾ ਲੈਣ-ਦੇਣ ਨਹੀ ਹੈ। ਉਦਾਰੀਕਰਨ, ਨਿੱਜੀਕਰਨ,
ਅਮਰੀਕੀਕਰਨ ਜਾ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀਕਰਨ ਸਿੱਧੇ ਵਿਸ਼ਵੀਕਰਨ (ਗਲੋਬਅਲ੍ਰਿਅਟੋਿਨ) ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਸੰਕਲਪ ਹਨ।
ਭਾਵੇ ਵਿਸ਼ਵੀਕਰਨ ਅੱਜ ਇਕ ਪੁਰਾਣੀ ਅਤੇ ਬਾਸੀ ਸ਼ਬਦਾਵਲੀ ਬਣ ਕੇ ਰਹਿ ਗਿਆ ਹੈ ਪਰ ਇਸ ਦੇ
ਪ੍ਰਭਾਵ ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਅਰਥਚਾਰੇ, ਸਭਿਆਚਾਰ ਅਤੇ ਭਾਸ਼ਾਵਾ ਤੇ
ਪ੍ਰਤੱਖ ਰੂਪ ਵਿਚ ਨਜ਼ਰ ਆਉਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਪੇਪਰ ਵਿਚ ਪੰਜਾਬੀ ਭਾਸ਼ਾ ਤੇ ਪਏ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ
ਪ੍ਰਭਾਵ
ਨੂੰ ਵੀ ਵਿਸ਼ਵੀਕਰਨ ਨਾਲ ਜੋੜਦੇ ਦੇਖਣ ਦਾ ਯਤਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਭਾਰਤ ਵਿਚ ਵਿਸ਼ਵੀਕਰਨ ਅੱਠਵੀ
ਪੰਜ ਸਾਲਾ ਯੋਜਨਾ (1992) ਨਾਲ ਹੀ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਦੋ ਵਿਸ਼ਵੀਕਰਨ, ਨਿੱਜੀਕਰਨ,
ਉਦਾਰੀਕਰਨ ਦੀ ਸ਼ਬਦਾਵਲੀ ਭਾਰਤੀ ਪ੍ਰਸੰਗ ਵਿਚ ਪ੍ਰਚਲਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
ਵਿਸ਼ਵੀਕਰਨ ਇਕ ਅਜਿਹੀ ਵਪਾਰਕ ਮੰਡੀ ਹੈ ਜਿਥੇ ਸਕਤੇ ਦਾ ਸੱਤੀ ਵੀਹੀ ਸੌ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ
ਵਿਸ਼ਵੀਕਰਨ ਬਰਾਬਰਤਾ, ਸਦਭਾਵਨਾ ਅਤੇ ਸਮਾਨਤਾ ਦਾ ਸਮਰੱਥਕ ਨਹੀ, ਸਗੋ ਇਨ੍ਹਾ ਦਾ ਸਹਿਜ
ਵਿਰੋਧੀ ਹੈ। - ਵਿਸ਼ਵੀਕਰਨ ਇਕ ਅਜਿਹੀ ਮੰਡੀ ਹੈ ਜੋ ਉਪਭੋਗੀ ਸਭਿਆਚਾਰ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਦੀ
ਹੈ
(ਚੋਚੋ-ਚੋਲੋਨਸਿਅਟੋਿਨ)
- ਸਥਾਨਕ ਸਭਿਆਚਾਰ ਦੀ ਕੀਮਤ ਤੇ ਪੱਛਮੀ ਸਭਿਆਚਾਰ ਨੂੰ ਸਰਬਵਿਆਪਕ, ਸਰਬ ਪ੍ਰਮਾਣਿਕ
ਸਭਿਆਚਾਰ ਵਜੋ ਪੇਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ (ਚੁਲਟੁਰਅਲ ਮਿਪੲਰਅਿਲਸਿਮ)
- ਫ਼ਾਸਟ ਫੂਡ ਦੇ ਸਿਧਾਤ ਰਾਹੀ ਆਪਣੀ ਮਰਜ਼ੀ ਦੇ ਮਨੁੱਖੀ ਵਿਹਾਰ (ਹੁਮਅਨ ਪਰਅਚਟਚਿੲਸ) ਨੂੰ
ਪੈਦਾ ਕਰਨਾ ਤੇ ਪਰਸਾਰਨਾ (ੰਚਦੋਨਅਲਦਸਿਅਟੋਿਨ)3 ਉਪਰੋਕਤ ਤੋ ਇਕ ਗੱਲ ਸਪੱਸ਼ਟ ਹੁੰਦੀ ਹੈ
ਕਿ ਵਿਸ਼ਵੀਕਰਨ ਸਥਾਨਕ ਸਭਿਆਚਾਰਾ ਨੂੰ ਮਾਰ ਕੇ ਪੱਛਮੀ ਸਭਿਆਚਾਰ ਦੀ ਪ੍ਰਭੂਸਤਾ ਨੂੰ ਕਾਇਮ
ਕਰਦਾ ਹੈ। ਬਹੁ-ਭਾਸ਼ਾਵਾਦ ਨੂੰ ਮਾਰ ਕੇ ਇਕ ਭਾਸ਼ਾਵਾਦ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਇਕ ਭਾਸ਼ਾ
ਅਜੇ ਤੱਕ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਹੀ ਹੈ।
ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਸਿਰਫ ਵਿਸ਼ਵੀਕਰਨ ਦੀ ਭਾਸ਼ਾ ਨਹੀ ਸਗੋ ਇਕ ਜਮਾਤ ਦੀ ਭਾਸ਼ਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਜਮਾਤ ਭਾਸ਼ਾ
ਨੂੰ ਸੱਤਾ ਦਾ ਇਕ ਚਿੰਨ੍ਹ ਬਣਾ ਕੇ ਆਮ ਲੋਕਾ ਤੋ ਵੱਖਰਾ ਰੱਖਣ ਵਿਚ ਫ਼ਖਰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੀ
ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਵਿਸ਼ਵੀਕਰਨ ਅਤੇ
ਅੰਗਰੇਜ਼ੀਕਰਨ ਸਮਾਨੰਤਰ ਵਿਕਾਸ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਦਾ ਮੁੱਖ ਕਾਰਨ ਇਹ ਵੀ ਹੈ ਕਿ : - ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ
ਸਭ ਤੋ ਵੱਧ, ਤਰਕੀਬਨ 1.5 ਬਿਲੀਅਨ ਲੋਕਾ ਦੀ ਪਹੁੰਚ ਵਿਚ ਹੈ। - ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ 62 ਰਾਸ਼ਟਰਾ
ਦੀ ਮਨੋਮੀਤ ਦਫ਼ਤਰੀ ਭਾਸ਼ਾ ਹੈ। - ਲਿਖਤੀ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ ਦੀ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਤੋ 70% ਤੋ ਵੱਧ ਦੀ
ਵਿਗਿਆਨਕ ਸਮੱਗਰੀ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
- ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਦੁਨੀਆ ਵਿਚ ਸਭ ਤੋ ਵਧ ਬਤੌਰ ਦੂਸਰੀ ਭਾਸ਼ਾ ਪੜ੍ਹਾਈ ਜਾਦੀ ਹੈ।4 ਇਸ ਤੋ ਇਹ
ਵੀ ਅਰਥ ਨਹੀ ਕੱਢ ਲੈਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਕਿ ਵਿਸ਼ਵੀਕਰਨ ਤੋ ਪਹਿਲਾ ਭਾਰਤੀ ਭਾਸ਼ਾਵਾ ਨੂੰ ਕੋਈ
ਖਤਰਾ ਨਹੀ ਸੀ। ਵਿਸ਼ਵੀਕਰਨ ਨੇ ਭਾਸ਼ਾਈ ਦਖਲਅੰਦਾਜ਼ੀ ਦੀ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਨੂੰ ਯਕਦਮ ਤੇਜ਼ ਕਰ ਦਿੱਤਾ
ਹੈ। ਸ਼ਹਿਰੀਕਰਨ ਉਦਯੋਗੀਕਰਨ ਨੇ ਵੀ ਭਾਸ਼ਾਈ ਸੰਤੁਲਨ ਨੂੰ ਵਿਗਾੜਿਆ ਸੀ ਪਰ ਇਹ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ
ਸਹਿਜ ਸੀ, ਇਹ ਵਿਕਾਸ ਦੀ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਸੀ, ਜਦੋ ਕਿ ਵਿਸ਼ਵੀਕਰਨ
ਵਿਨਾਸ਼ ਦੀ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਹੈ।
ਖੇਤਰੀ ਭਾਸ਼ਾਵਾ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬੀ : ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪ੍ਰਭਾਵ :
ਭਾਵੇ ਵਿਸ਼ਵੀਕਰਨ ਦੇ ਦੌਰ ਵਿਚ ਖੇਤਰੀ ਭਾਸ਼ਾਵਾ ਨੂੰ ਬਹੁਤਾ ਖਤਰਾ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ
ਤੋ ਲਗਦਾ ਹੈ ਪਰ ਭਾਰਤੀ ਪ੍ਰਸੰਗ ਵਿਚ ਸ਼ਾਇਦ ਵਧੇਰੇ ਖਤਰਾ ਹਿੰਦੀ ਤੋ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ।
ਭਾਰਤੀ-ਆਰਿਆਈ ਭਾਸ਼ਾਵਾ, ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਕਰਕੇ
ਪੰਜਾਬੀ ਦੇ ਪ੍ਰਸੰਗ ਵਿਚ, ਖੇਤਰੀ ਭਾਸ਼ਾਵਾ ਨੂੰ ਹਿੰਦੀ ਵਧੇਰੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ। ਇਕ
ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ
ਭਾਸ਼ਾ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਹਿੰਦੀ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਚ ਸ਼ਬਦਾਵਲੀ, ਵਿਆਕਰਨ ਅਤੇ ਉਚਾਰਨ ਦੀ ਪੱਧਰ ਤੇ
ਬਹੁਤ ਸਾਝ ਹੈ। ਇਸ ਪ੍ਰਸੰਗ ਵਿਚ ਪੰਜਾਬੀ ਦੀ ਸਭ ਤੋ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਪੱਖ ਇਸ ਦੀ ਆਪਣੀ ਲਿਪੀ
ਦਾ
ਹੋਣਾ ਹੈ। ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਅਜੋਕੇ ਦੌਰ ਵਿਚ ਹਿੰਦੀ ਅਤੇ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਦੋਵੇ ਹੀ ਆਪਣੀ ਸਮਰੱਥਾ
ਅਨੁਸਾਰ
ਖੇਤਰੀ ਭਾਸ਼ਾਵਾ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰ ਰਹੀਆ ਹਨ।
ਭਾਸ਼ਾਈ ਵਿਭਿੰਨਤਾ ਅਤੇ ਬਹੁਭਾਸ਼ਾਵਾਦ ਦਾ ਸੰਕਟ : ਵਿਸ਼ਵੀਕਰਨ ਭਾਸ਼ਾਈ ਵਿਭਿੰਨਤਾ ਅਤੇ
ਬਹੁਭਾਸ਼ਾਵਾਦ ਦਾ ਸਹਿਜ ਵਿਰੋਧੀ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਘੱਟ ਗਿਣਤੀ ਦੀਆ ਭਾਸ਼ਾਵਾ ਲਈ ਇਹ ਇਕ
ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਖਤਰਾ ਹੈ। ਇਹ ਖਤਰਾ ਪੂਰਬ ਨਾਲੋ ਪੱਛਮੀ ਦੇਸ਼ਾ ਵਿਚ ਵਧੇਰੇ ਹੈ ਜਿਥੇ
ਵਿਸ਼ਵੀਕਰਨ ਦੀ
ਮਾਰ ਪੂਰਬ ਨਾਲੋ ਪਹਿਲਾ ਪੈਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਸਭ ਤੋ ਵੱਧ ਖੇਤਰੀ ਜ਼ੁਬਾਨਾ ਵਿਕਸਤ
ਦੇਸ਼ਾ ਵਿਚ
ਮਰੀਆ ਹਨ। ਡਾ. ਉਦੈ ਨਰਾਇਣ ਸਿੰਘ ਡਾਇਰੈਕਟਰ, ਸੀ.ਆਈ.ਆਈ.ਐਲ. ਮੈਸੂਰ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ
ਅਮਰੀਕਾ ਵਿਚ 1960 ਤੱਕ 211 ਖੇਤਰੀ ਜ਼ੁਬਾਨਾ ਬੋਲੀਆ ਜਾਦੀਆ ਸਨ, ਇਨ੍ਹਾ ਦੀ ਗਿਣਤੀ
ਘਟ
ਕੇ ਅੱਜ ਸਿਰਫ 30 ਰਹਿ ਗਈ ਹੈ। ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਵਿਚ ਉਨੀਵੀ ਸਦੀ ਦੇ ਅਖੀਰ ਤੱਕ 300 ਛੋਟੀਆ
ਵੱਡੀਆ ਖੇਤਰੀ ਜ਼ੁਬਾਨਾ ਸਨ ਪਰ ਅੱਜ ਉਨ੍ਹਾ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਸਿਰਫ਼ 55 ਰਹਿ ਗਈ ਹੈ। ਕੈਨੇਡਾ
ਵਿਚ
1951 ਤੱਕ 87.41 ਪ੍ਰਤੀਸ਼ਤ ਲੋਕ ਆਪਣੀਆ ਖੇਤਰੀ ਜ਼ੁਬਾਨਾ ਬੋਲਦੇ ਸਨ। 1996 ਦੀ ਰਿਪੋਰਟ
ਅਨੁਸਾਰ ਉਨ੍ਹਾ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਸਿਰਫ਼ 26% ਰਹਿ ਗਈ ਹੈ। ਭਾਰਤ ਵਿਚ 1991 ਦੀ ਜਨਗਣਨਾ
ਅਨੁਸਾਰ 1576 ਮਾਤ ਭਾਸ਼ਾਵਾ ਅਤੇ 1796 ਦੂਜੀਆ ਹੋਰ ਭਾਸ਼ਾਵਾ ਬੋਲੀਆ ਜਾਦੀਆ ਸਨ,
ਇਨ੍ਹਾ
ਵਿਚੋ ਬਹੁਤੀਆ ਜ਼ੁਬਾਨਾ ਗਾਇਬ ਹੋ ਗਈਆ ਹਨ (ਹੲ 8ਨਿਦੁ, ੋਨਲਨਿੲ ੲਦਟਿੋਿਨ, ਂੋਵ 11,
2006) ਯੂਨੈਸਕੋ ਰੈੱਡ ਬੁੱਕ ਆਨ ਇੰਡੇਜਰਡ ਲੈਗੁਏਜਿਜ਼ ਅਨੁਸਾਰ ਅਫਗਾਨੀਸਤਾਨ ਦੀਆ ਸੱਤ,
ਕੰਬੋਡੀਆ ਦੀ ਇਕ, ਚੀਨ ਦੀਆ ਪੰਜ, ਰੂਸ ਦੀਆ ਪੰਦਰਾ ਅਤੇ ਭਾਰਤ ਦੀਆ ਪੰਜ ਭਾਸ਼ਾਵਾ ਮਰਨ
ਕਿਨਾਰੇ ਹਨ। ਭਾਰਤ ਦੀਆ ਇਨ੍ਹਾ ਭਾਸ਼ਾਵਾ ਵਿਚ ਪੁੱਚੀਕਰ (ਫੁਚਹਕਿਅਰ) ਅੰਡੇਮਾਨ ਨਿਕੋਬਾਰ
ਵਿਚ
ਬੋਲੀ ਜਾਦੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਦੇ 2002 ਵਿਚ ਸਿਰਫ 24 ਬੁਲਾਰੇ ਰਹਿ ਗਏ ਹਨ ਅਤੇ ਇਨ੍ਹਾ ਵਿਚੋ
ਵੀ ਬਹੁਤੇ
ਹਿੰਦੀ ਭਾਸ਼ੀ ਬਣ ਗਏ ਹਨ। ਖਮਯਾਮ ਅਸਾਮ ਵਿਚ ਬੋਲੀ ਜਾਦੀ ਹੈ ਜਿਸ ਦੇ 2003 ਵਿਚ ਸਿਰਫ 50
ਬੁਲਾਰੇ ਰਹਿ ਗਏ ਸਨ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾ ਪੇਰੰਗਾ ਉੜੀਸਾ ਵਿਚ ਬੋਲੀ ਜਾਦੀ ਹੈ ਤੇ 2002 ਵਿਚ ਇਸ
ਦੇ
ਸਿਰਫ 767 ਲੋਕ ਰਹਿ ਗਏ ਸਨ। ਤੇਲੁਗੂ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ, ਹੈਦਰਾਬਾਦ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਖੋਜ
ਅਨੁਸਾਰ ਪੇਰੰਗਾ ਦੇ ਬਹੁਤੇ ਬੁਲਾਰੇ ਆਦੀਵਾਸੀ ਉੜੀਸੀ ਬੋਲਣ ਲੱਗ ਪਏ ਹਨ। ਅਨਵਿਤਾ ਐਬੀ ਨੇ
ਅੰਡੇਮਾਨ ਨਿਕੋਬਾਰ ਟਾਪੂਆ ਦੀਆ ਭਾਸ਼ਾਵਾ ਦਾ ਸਮਾਜ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿਗਿਆਨਕ ਸਰਵੇਖਣ ਕਰਕੇ ਇਹ
ਸਿੱਟੇ ਕੱਢੇ ਹਨ ਕਿ ਉਥੇ ਦੀ ਮੁੱਖ ਭਾਸ਼ਾ ਗ੍ਰੇਟ ਅੰਡੀਮਾਨੀ, ਜਿਸ ਦੀਆ ਦਸ ਵਿਭਿੰਨ
ਵੰਨਗੀਆ
ਹੁੰਦੀਆ ਸਨ, ਅੱਜ ਮਰਨ ਕਿਨਾਰੇ ਹੈ। ਗ੍ਰੇਟ ਅੰਡੇਮਾਨੀ ਦੇ ਸਿਰਫ਼ 50 ਬੁਲਾਰੇ ਰਹਿ ਗਏ ਹਨ
ਜਿਨ੍ਹਾ
ਵਿਚ ਸਿਰਫ਼ ਸੱਤ ਹੀ ਆਪਣੀ ਮਾ ਬੋਲੀ ਬੋਲ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਬਾਕੀ ਸਾਰੇ ਅੰਡੇਮਾਨੀ ਹਿੰਦੀ ਬੋਲਦੇ
ਹਨ।
ਅਨਵਿਤਾ ਐਬੀ ਅਤੇ ਹੋਰ ਦਾ ਖੋਜ ਭਰਪੂਰ ਲੇਖ ੀਨਦਅਿਨ ਼ਨਿਗੁਸਿਟਚਿਸ ਦੇ ਅੰਕ 68 (2007)
ਵਿਚ
ੱਹੲਰੲ ਹਅਵੲ ਅਲਲ ਟਹੲਸੲ ਸਪੲਅਕੲਰਸ ਗੋਨੲ? ਸਿਰਲੇਖ ਅਧੀਨ ਛਪਿਆ ਹੈ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾ ਹੀ
ਉੱਤਰੀ ਪੂਰਬੀ ਖੇਤਰ ਦੀਆ ਬਹੁਤੀਆ ਕਲਾਇਬੀ ਭਾਸ਼ਾਵਾ ਦੀ ਹੋਦ ਖਤਰੇ ਵਿਚ ਹੈ। ਲਖਨ
ਗੁਸਾਈ
(2002) ਨੇ ਸਾਸੀ ਬੋਲੀ ਸੰਬੰਧੀ ਖੋਜ ਕਰਕੇ ਕਈ ਹੈਰਾਨੀਜਨਕ ਸਿੱਟੇ ਕੱਢੇ ਹਨ। ਸਾਸੀ ਬੋਲੀ
ਪੰਜਾਬ,
ਹਰਿਆਣਾ, ਰਾਜਸਥਾਨ ਤੋ ਇਲਾਵਾ ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਕੁਝ ਇਲਾਕਿਆ ਵਿਚ ਬੋਲੀ ਜਾਦੀ ਹੈ। 1891 ਤੱਕ
ਇਸ ਦੀ ਕੁਲ ਵਸੋ (5915) ਦਾ 90% ਲੋਕ ਸਾਸੀ ਬੋਲੀ ਬੋਲਦੇ ਸਨ। 2001 ਦੀ ਜਨਗਣਨਾ
ਅਨੁਸਾਰ ਇਨ੍ਹਾ ਦੀ ਆਬਾਦੀ ਵਧ ਕੇ ਤਕਰੀਬਨ 60,000 ਹੋ ਗਈ ਹੈ ਪਰ ਸਾਸੀ ਬੋਲੀ ਬੋਲਣ
ਵਾਲਿਆ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਸਿਰਫ 10% ਰਹਿ ਗਈ ਹੈ।5 ਭਾਵ ਜਿਸ ਪ੍ਰਤੀਸ਼ਤ ਨਾਲ ਸਾਸੀਆ ਦੀ
ਆਬਾਦੀ ਵਧੀ, ਉਸੇ ਪ੍ਰਤੀਸ਼ਤ ਅਨੁਸਾਰ ਹੀ ਸਾਸੀ ਬੋਲੀ ਬੋਲਣ ਵਾਲਿਆ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਘਟੀ। ਅੱਜ
ਸਾਸੀ ਬੋਲੀ ਮਰਨ ਕਿਨਾਰੇ ਹੈ। ਸਾਸੀ ਬੋਲੀ ਨੂੰ ਪੰਜਾਬੀ, ਹਿੰਦੀ ਅਤੇ ਗੁਜਰਾਤੀ ਖਾ ਗਈਆ।
ਇਸ
ਤਰ੍ਹਾ ਵਿਸ਼ਵੀਕਰਨ ਦੇ ਦੌਰ ਵਿਚ ਬਹੁਤੀਆ ਖੇਤਰੀ, ਕਬਾਲਿਈ ਅਤੇ ਘੱਟ ਗਿਣਤੀ ਦੀਆ ਭਾਸ਼ਾਵਾ
ਹਾਸ਼ੀਏ ਵਿਚ ਚਲੀਆ ਗਈਆ ਹਨ।
ਮਾਤ ਭਾਸ਼ਾ ਮਾਧਿਅਮ ਸਕੂਲਾ ਦਾ ਪਤਨ : ਅੱਜ ਮਾਤ ਭਾਸ਼ਾ ਮਾਧਿਅਮ ਸਕੂਲਾ ਵਿਜ, ਜੋ ਬਹੁਤਾ
ਕਰਕੇ ਪਿੰਡਾ ਕਸਬਿਆ ਵਿਚ ਸਥਿਤ ਹਨ, ਵਿਦਿਆਰਥੀਆ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਦਿਨ-ਬ-ਦਿਨ ਘੱਟਦੀ
ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ। ਕੋਈ ਖਾਦਾ ਪੀਦਾ ਆਦਮੀ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆ ਨੂੰ ਸਰਕਾਰੀ ਸਕੂਲਾ ਵਿਚ ਭੇਜਣਾ
ਅਪਮਾਨ ਸਮਝਦਾ ਹੈ। ਸਰਕਾਰੀ ਸਕੂਲਾ ਨਾਲ ਹੀਣ ਭਾਵਨਾ ਜੁੜ ਗਈ ਹੈ। ਮਾਤ-ਭਾਸ਼ਾ ਦੇ ਸਬੰਧ
ਵਿਚ ਅਜਿਹੀ ਗਿਰਾਵਟ ਬਹੁਤ ਖਤਰਨਾਕ ਨਤੀਜਿਆ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਮੈ ਜਲੰਧਰ ਦੇ ਬਿਲਕੁਲ
ਨਾਲ ਲੱਗਦੇ ਅੱਠ ਸਰਕਾਰੀ ਸਕੂਲਾ ਦਾ ਸਰਵੇਖਣ ਕੀਤਾ ਤਾ ਉਪਰੋਕਤ ਤੱਥ ਹੂ-ਬ-ਹੂ ਸੱਚ ਸਾਬਤ
ਹੋਏ। ਸਰਕਾਰੀ ਸਕੂਲਾ ਵਿਚ 90% ਤੋ ਜ਼ਿਆਦਾ ਬੱਚੇ ਅਨੁਸੂਚਿਤ ਜਾਤੀਆ ਦੇ ਪੜ੍ਹਦੇ ਹਨ।
ਤਿੰਨ
ਸਾਲਾ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਤੋ ਬਾਦ ਇਹ ਬੱਚੇ ਨਾ ਤਾ ਏ, ਬੀ, ਸੀ ਸਿੱਖ ਸਕੇ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ΐ, ਅ,
Β। ਇਸ ਦਾ
ਕਾਰਨ ਇਹ ਨਹੀ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਭਾਸ਼ਾਈ ਸਮਰੱਥਾ ਪੱਖੋ ਪੱਛੜੇ ਹਨ। ਸਾਡਾ ਭਾਸ਼ਾ ਨੂੰ
ਪੜ੍ਹਾਉਣ ਦਾ ਤਰੀਕਾ ਠੀਕ ਨਹੀ ਹੈ। ਬੱਚੇ ਨੇ ਦੂਜੀ ਭਾਸ਼ਾ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਮਾ ਭਾਸ਼ਾ ਦੇ
ਮਾਧਿਅਮ ਰਾਹੀ
ਹੀ ਸਿੱਖਣਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਜਿੰਨੀ ਦੇਰ ਤੱਕ ਉਸ ਦੀ ਪਕੜ ਮਾ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿਚ ਮਜਬੂਤ ਨਹੀ ਹੁੰਦੀ,
ਦੂਜੀ
ਭਾਸ਼ਾ ਨੂੰ ਉਹ ਭਲੀ ਭਾਤ ਨਹੀ ਸਿੱਖ ਸਕਦਾ।
ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਸਕੂਲਾ ਵਿਚ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਸਰਵੇਖਣ ਕੀਤੇ ਸਕੂਲਾ ਵਿਚ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆ ਦੀ
ਅਨੁਪਾਤ
ਅਨੁਸੂਚਿਤ-ਜਾਤੀ ਪੱਛੜੀ-ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਆਮ-ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਕੁਲ
ਸ.ਸਕੂਲ-1 132 6 4 142
ਸ.ਸਕੂਲ-2 131 4 10 145
ਸ.ਸਕੂਲ-3 109 6 1 116
ਸ.ਸਕੂਲ-4 255 16 14 285
ਸ.ਸਕੂਲ-5 144 18 3 165
ਸ.ਸਕੂਲ-6 217 11 12 140
ਸ.ਸਕੂਲ-7 152 12 9 173
ਸ.ਸਕੂਲ-8 295 22 13 330
ਕੁਲ 1435 95 66 1596
89.91% 5.95% 4.14%
ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਸਕੂਲਾ ਵਿਚ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਦੀ ਸਥਿਤੀ
1 2 3 4 5
ਛਅਪਟਿਅਲ ਼ੲਟਟੲਰਸ ੰਮਅਲਲ ਼ੲਟਟੲਰਸ ਛੁਰਸਵਿੲ ਼ੲਟਟੲਰਸ ੰੋੁਨਦਨਿਗ ੁੰਨ-ੰੋਨ
ੰ ੱ 4 ੰ ੱ 4 ੰ ੱ 4 1-10 1-100?100
ਸ.ਸਕੂਲ-1 ਯ ਯ - ? - - - - - ਯ - - ਯ
ਸ.ਸਕੂਲ-2 ਯ ਯ - - - - - - - - - - -
ਸ.ਸਕੂਲ-3 ਯ >ੴ - - - - - - - - - - -
ਸ.ਸਕੂਲ-4 ਯ ਯ ਯ ਯ ਯ ਯ - - - - ਯ - ਯ
ਸ.ਸਕੂਲ-5 ਯ ਯ ਯ ਯ ਯ ਯ - - - - ਯ - ?
ਸ.ਸਕੂਲ-6 ਯ ਯ ? ਯ ਯ ? - - - - ? - ?
ਸ.ਸਕੂਲ-7 ਯ ਯ ? ਯ ਯ ? - - - - - - -
ਸ.ਸਕੂਲ-8 ਯ ਯ ? ਯ ਯ ? - - - - - - -
ੰ=ਸਪੋਕੲਨ, ੱ=ੱਰਟਿਟੲਨ, 4=ਦੋਦਗਨਿਗ, ਯ=ਟਅੁਗਹਟ, - =ਨੋਟ ਟਅੁਗਹਟ,
ਯ=ਚੋੁਲਦ ਨੋਟ ਅਨਸੱੲਰ, ?=ਦੋਨਟ ਕਨੋੱ
(ਸ) (ਸ)
ਣ ਣ ਣ
ਣ ਣ
ਣ ਣ
ਣ ਣ
ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਸਕੂਲਾ ਵਿਚ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਭਾਸ਼ਾ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਦੀ ਸਥਿਤੀ
6 7 8 9 10 11 12 13 14
ਂਅਮੲ ੋਾ ਫਚਿਟੁਰੲ ਫਚਿਟੁਰੲ ਓਸਸਅਸੇ ੳਨਸੱੲਰ ਝੁਮਬਲੲਦ 6ੁਨ ੱਟਿਹ ਘੲਨਦੲਰ ਂੁਮਬੲਰ
ਟਹੲ ੰੋਨਟਹਸ ੍ਰੲਅਦਨਿਗ 3ੋਮਪੋਸਟਿੋਿਨ ੱਰਟਿਨਿਗ ਥੁੲਸਟੋਿਨ ੱੋਰਦਸ ੱੋਰਦਸ
ਸ.ਸਕੂਲ-1 - ? - - - - - - -
ਸ.ਸਕੂਲ-2 - ? - - - - - - -
ਸ.ਸਕੂਲ-3 - ? - - - - - - -
ਸ.ਸਕੂਲ-4 ਯ ਯ - - - - - - -
ਸ.ਸਕੂਲ-5 - ਯ - - - - - - -
ਸ.ਸਕੂਲ-6 - ? - - - - - - -
ਸ.ਸਕੂਲ-7 - ? - - - - - - -
ਸ.ਸਕੂਲ-8 - ? - - - - - - -
ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਸਕੂਲਾ ਵਿਚ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਭਾਸ਼ਾ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਦੀ ਸਥਿਤੀ
15 16 17 18 19 20 21 22
ੌਪਪੋਸਟਿੲ ੰਅਟਚਹ ਟਹੲ 6ਲਿਲ ਨਿ 6ਅਲਸੲ? ਸੲ ੋਾ ਅਮ ੌਦਦ ਫੋੲਮਸ ਛੋਨਵੲਰਸਅਟੋਿਨ
ੱੋਰਦਸ ਟਹੲ ਬਲਅਨਕਸ ਰੁੲ ਸਿ,ਅਰੲ,ਹਅਸ,ਹਅਵੲ ੱੋਰਦਸ
ਸ.ਸਕੂਲ-1 - - - - - - - - -
ਸ.ਸਕੂਲ-2 - - - - - - - - -
ਸ.ਸਕੂਲ-3 - - - - - - - - -
ਸ.ਸਕੂਲ-4 - - - - - - - - -
ਸ.ਸਕੂਲ-5 - - - - - - - - -
ਸ.ਸਕੂਲ-6 - - - - - - - - -
ਸ.ਸਕੂਲ-7 - - - - - - - - -
ਸ.ਸਕੂਲ-8 - - - - - - - - -
ਦਰਅਸਲ ਸਾਡੇ ਅੰਦਰ ਕੁਝ ਅਜਿਹੇ ਮਿੱਥ ਘਰ ਕਰ ਗਏ ਨੇ ਜਿਨ੍ਹਾ ਨੂੰ ਯੂਨੈਸਕੋ ਨੇ
ਮਿਪਰੋਵਨਿਗ
ਟਹੲ ਤੁਅਲਟਿੇ ੋਾ ੰੋਟਹੲਰ ਟੋਨਗੁੲ-ਬਅਸੲਦ ਲਟਿੲਰਅਚੇ ਅਨਦ ਲੲਅਰਨਨਿਗ ਵਿਚ ਤੋੜਨ ਦਾ
ਯਤਨ ਕੀਤਾ ਹੈ:- ਪਹਿਲੀ ਮਿੱਥ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਦੂਜੀ ਭਾਸ਼ਾ ਨੂੰ ਸਿੱਖਣ ਦਾ ਸਭ ਤੋ ਵਧੀਆ ਤਰੀਕਾ
ਇਹ ਹੈ ਕਿ
ਇਸ ਨੂੰ ਸਿੱਖਿਆ ਦੇ ਮਾਧਿਅਮ ਵਜੋ ਵਰਤਿਆ ਜਾਵੇ, ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾ ਕਿ ਕਾਨਵੈਟ ਜਾ ਮਾਡਲ
ਸਕੂਲਾ
ਵਿਚ ਕੀਤਾ ਜਾਦਾ ਹੈ (ਪੰ੍ਰਤੂ ਭਾਸ਼ਾ ਨੂੰ ਸਿੱਖਣ ਦਾ ਸਭ ਤੋ ਵਧੀਆ ਤਰੀਕਾ ਇਹ ਹੁੰਦਾ ਹੈ
ਕਿ ਇਸ ਨੂੰ
ਵਿਸ਼ੇ ਵਜੋ ਪੜ੍ਹਿਆ ਜਾਵੇ)
- ਦੂਜੀ ਮਿੱਥ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਦੂਜੀ ਭਾਸ਼ਾ ਨੂੰ ਸਿੱਖਣ ਲਈ ਇਸ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਜਿੰਨੀ ਛੇਤੀ ਸ਼ੁਰੂ
ਹੋ
ਸਕੇ ਓਨੀ ਹੀ ਚੰਗੀ ਹੈ। (ਅਜਿਹਾ ਕਰਨ ਨਾਲ ਸਿੱਖਿਆਰਥੀ ਦੇ ਉਚਾਰਨ ਵਿਚ ਤਾ ਸ਼ੁੱਧਤਾ ਆ
ਸਕਦੀ ਹੈ ਪਰ ਉਸ ਦੀ ਭਾਸ਼ਾਈ ਸਮਰੱਥਾ ਉਸ ਸਿੱਖਿਆਰਥੀ ਨਾਲੋ ਘੱਟ ਹੋਵੇਗੀ ਜਿਸ ਨੇ ਪਹਿਲਾ
ਆਪਣੀ ਮਾ ਬੋਲੀ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾ ਸਿੱਖਿਆ ਹੋਵੇ)
- ਤੀਜੀ ਮਿੱਥ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਮਾ ਬੋਲੀ ਦੂਜੀ ਭਾਸ਼ਾ ਨੂੰ ਸਿੱਖਣ ਦੇ ਰਾਹ ਵਿਚ ਰੋੜਾ ਬਣਦੀ ਹੈ
(ਪੰ੍ਰਤੂ
ਭਾਸ਼ਾ ਵਿਗਿਆਨਕ ਖੋਜ ਇਹ ਦੱਸਦੀ ਹੈ ਕਿ ਜਿਨ੍ਹਾ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਦੀ ਨੀਹ ਆਪਣੀ ਮਾ ਬੋਲੀ ਵਿਚ
ਮਜਬੂਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਉਹ ਦੂਜੀਆ ਭਾਸ਼ਾਵਾ ਨੂੰ ਵੀ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾ ਸਿੱਖ ਸਕਦਾ ਹੈ।6
ਵਿਸ਼ਵੀਕਰਨ ਦੀ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਵਿਚ ਉਪਰੋਕਤ ਮਿੱਥਾ ਹੋਰ ਮਜਬੂਤ ਹੋਈਆ ਹਨ। ਇਨ੍ਹਾ ਨੂੰ
ਤੋੜਨਾ ਬਹੁਤ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ।
ਪੀੜ੍ਹੀ ਦਰ ਪੀੜ੍ਹੀ ਭਾਸ਼ਾਈ ਸੰਚਾਰਨ ਵਿਚ ਗਿਰਾਵਟ : ਭਾਸ਼ਾ ਦੀ ਹੋਦ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਰੱਖਣ ਲਈ
ਇਹ ਬਹੁਤ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸੰਬੰਧਿਤ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿਚ ਪੀੜ੍ਹੀ ਦਰ ਪੀੜ੍ਹੀ ਸੰਚਾਰ ਬਣਿਆ ਰਿਹਾ।
ਜੇਕਰ
ਇਕ ਪੁਸ਼ਤ ਤੋ ਦੂਜੀ ਪੁਸ਼ਤ ਤੱਕ ਜਾਦੀ ਭਾਸ਼ਾ ਦੀ ਸੰਚਾਰਨ ਪ੍ਰਤੀਸ਼ਤ ਘੱਟਦੀ ਜਾਦੀ ਹੈ ਤਾ
ਉਹ ਭਾਸ਼ਾ
ਖਤਰੇ ਦੇ ਜ਼ੋਨ ਵਿਚ ਦਾਖਲ ਹੋ ਜਾਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਭਾਸ਼ਾ ਮੁਕੰਮਲ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਮੰਨੀ ਜਾਦੀ ਹੈ
ਜਿਸ ਦੀ
ਵਰਤੋ ਬੱਚਿਆ ਸਮੇਤ ਉਮਰ ਦੇ ਹਰ ਵਰਗ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇ। ਜਦੋ ਭਾਸ਼ਾ ਦੀ ਵਰਤੋ ਪਹਿਲੀ
ਪੀੜ੍ਹੀ ਅਤੇ ਕੁਝ ਬੱਚਿਆ?ਬਾਲਗਾ ਤੱਕ ਸੀਮਤ ਹੋ ਜਾਵੇ ਤਾ ਉਹ ਭਾਸ਼ਾ ਅਸੁਰੱਖਿਅਤ ਮੰਨੀ
ਜਾਦੀ ਹੈ।
ਪਰ ਜਦੋ ਭਾਸ਼ਾ ਦੀ ਵਰਤੋ ਪਹਿਲੀ ਪੀੜ੍ਹੀ ਤੋ ਖਿਸਕ ਕੇ ਪੁਰਖਾ ਪੀੜ੍ਹੀ ਤੱਕ ਚਲੀ ਜਾਦੀ
ਹੈ ਤਾ ਉਹ
ਭਾਸ਼ਾ ਤਕਰੀਬਨ ਮਰਨ ਕਿਨਾਰੇ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।7 ਇਸ ਪ੍ਰਸੰਗ ਵਿਚ ਜੇਕਰ ਪੰਜਾਬੀ ਭਾਸ਼ਾ ਦੀ ਸਥਿਤੀ
ਦੇਖੀ
ਜਾਵੇ ਤਾ ਇਹ ਸਥਿਤੀ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਭਾਸ਼ਾ ਵਾਲੀ ਨਹੀ ਹੈ। ਜਿੰਨਾ ਭਾਸ਼ਾਈ ਸੰਚਾਰਨ ਇਕ ਪੀੜ੍ਹੀ
ਤੋ
ਦੂਜੀ ਪੀੜ੍ਹੀ ਤੱਕ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਸੀ, ਉਹ ਨਹੀ ਹੋ ਰਿਹਾ। ਪੰਜਾਬ ਅੱਜ ਮੁੜ ਦੋ ਭਾਸ਼ਾਈ
ਸੂਬਾ ਬਣਦਾ
ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਪੰਜਾਬ ਤੋ ਬਾਹਰ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਹਾਲਤ ਵਧੇਰੇ ਚਿੰਤਾਜਨਕ ਹੈ। ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਗੁਆਢੀ
ਰਾਜਾ
ਦਿੱਲੀ, ਹਰਿਆਣਾ ਅਤੇ ਹਿਮਾਚਲ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਵਿਚ ਵੀ ਪੰਜਾਬੀ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਕੋਈ ਬਹੁਤੀ ਤਸੱਲੀਬਖਸ਼
ਨਹੀ ਹੈ। ਵਿਦੇਸ਼ਾ ਵਿਚ ਵੀ ਪੰਜਾਬੀ ਪੀੜ੍ਹੀ ਦਰ ਪੀੜ੍ਹੀ ਅੱਗੇ ਨਹੀ ਵਧ ਰਹੀ। ਬਾਹਰਲੇ
ਮੁਲਕਾ ਵਿਚ
ਪੰਜਾਬੀ ਬੰਦਿਆ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਵਧ ਰਹੀ ਹੈ, ਪੰਜਾਬੀ ਭਾਸ਼ਾ ਦੀ ਨਹੀ। ਭਾਵੇ 12 ਫਰਵਰੀ 2008
ਨੂੰ
ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਟ੍ਰਿਬਿਊਨ ਵਿਚ ਬਲਵੰਤ ਸੰਘੇੜੇ, ਪ੍ਰਧਾਨ ਪੰਜਾਬੀ ਲੈਗੁਏਜ ਐਜੂਕੇਸ਼ਨ ਐਸੋਸੀਏਸ਼ਨ
ਦੇ
ਹਵਾਲੇ ਨਾਲ ਖਬਰ ਲੱਗੀ ਸੀ ਕਿ ਕੈਨੇਡਾ ਵਿਚ 3,67,595 ਲੋਕਾ ਨੇ ਪੰਜਾਬੀ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਮਾ
ਬੋਲੀ
ਦੱਸਿਆ ਹੈ ਅਤੇ 2001 ਤੋ ਲੈ ਕੇ ਹੁਣ ਤੱਕ ਪੰਜਾਬੀਆ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਵਿਚ 35% ਵਾਧਾ ਹੋਇਆ
ਹੈ।
ਸਾਡੀ ਰਾਏ ਅਨੁਸਾਰ ਇਹ ਵਾਧਾ ਪੰਜਾਬੀ ਬੁਲਾਰਿਆ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਦਾ ਸੂਚਕ ਨਹੀ ਹੈ, ਸਗੋ
ਕੈਨੇਡਾ
ਵਿਚ ਆਵਾਸ ਕੀਤੇ ਪੰਜਾਬੀ ਲੋਕਾ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਦਾ ਸੂਚਕ ਹੈ। ਦੂਜਾ ਤੱਥ ਇਹ ਵੀ ਹੈ ਕਿ ਕੈਨੇਡਾ
ਵਿਚ ਪੈਦਾ ਹੋਏ ਪੰਜਾਬੀ ਬੱਚਿਆ ਦੀ ਮਾਤ ਭਾਸ਼ਾ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਹੀ ਹੈ, ਪੰਜਾਬੀ ਨਹੀ ਹੈ।
ਪੰਜਾਬੀ ਨੂੰ ਉਹ
ਸਿਰਫ ਦੂਸਰੀ ਭਾਸ਼ਾ ਵਜੋ ਹੀ ਗ੍ਰਹਿਣ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਗੁਆਢੀ ਦੇਸ਼ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਜਿਥੇ ਪੰਜਾਬੀ
ਬੋਲਣ
ਵਾਲਿਆ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਸਭ ਤੋ ਵੱਧ ਹੈ, ਪੰਜਾਬੀ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਬਾਰੇ ਅਸੀ ਭਲੀ ਭਾਤ ਜਾਣਦੇ ਹਨ।
ਤਕਨੀਕੀ ਸਿੱਖਿਆ ਪ੍ਰਤੀ ਵੱਧਦਾ ਰੁਝਾਨ : ਅੱਜ ਸਿੱਖਿਆ ਦੇ ਖੇਤਰ ਵਿਚ ਜੋ ਬੁਨਿਆਦੀ
ਤਬਦੀਲੀ ਆਈ ਹੈ, ਉਹ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਸਮਾਜ-ਵਿਗਿਆਨਾ, ਬੁਨਿਆਦੀ ਵਿਗਿਆਨਾ ਅਤੇ ਭਾਸ਼ਾਵਾ
ਦੇ ਵਿਸ਼ਿਆ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਵਿਚ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆ ਦੀ ਰੁਚੀ ਲਗਾਤਾਰ ਘੱਟ ਰਹੀ ਹੈ। ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀਆ
ਤੇ ਕਾਲਜਾ ਵਿਚ ਭਾਸ਼ਾਵਾ, ਸਾਹਿਤ ਅਤੇ ਸਮਾਜ-ਵਿਗਿਆਨਾ ਦੇ ਵਿਭਾਗ ਬੰਦ ਹੋਣ ਕਿਨਾਰੇ ਹਨ।
ਜਲੰਧਰ ਦੇ ਖਾਲਸਾ ਕਾਲਜ ਅਤੇ ਡੀ.ਏ.ਵੀ. ਕਾਲਜ ਦੇ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਭਾਗਾ ਵਿਚ ਕਿਸੇ ਟਾਇਮ
ਦਾਖਲਾ ਲੈਣਾ ਮਾਣ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਹੁੰਦਾ ਸੀ, ਅੱਜ ਇਹ ਵਿਭਾਗ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆ ਨੂੰ ਤਰਸ ਰਹੇ ਹਨ।
ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਜਲੰਧਰ ਦੀ ਇਕ ਸੰਸਥਾ ਵਿਚ ਬੀ.ਟੈੱਕ ਪਹਿਲੇ ਸਾਲ ਵਿਚ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆ ਦੀ ਗਿਣਤੀ
700 ਤੋ ਉੱਪਰ ਹੈ।
ਅੱਜ ਭਾਸ਼ਾਵਾ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਅੰਦੋਲਨ ਦੇ ਚਿੰਨ੍ਹ ਤੋ ਬੱਸ ਉਪਭੋਗੀ ਵਸਤੂ ਬਣਕੇ ਰਹਿ ਗਈਆ ਹਨ।
ਭਾਸ਼ਾਵਾ ਦਾ ਸਮਾਜਕ ਪ੍ਰਕਾਰਜ ਖਤਮ ਕਰਕੇ ਇਨ੍ਹਾ ਨੂੰ ਸਿਰਫ ਆਰਥਕ ਲਾਭ ਦਾ ਵਸੀਲਾ ਬਣਾ
ਲਿਆ ਹੈ, ਸ਼ਾਇਦ ਇਹੀ ਕਾਰਨ ਹੈ ਕਿ ਅੱਜ ਭਾਸ਼ਾ ਦੇ ਨਾ ਤੇ ਉਸ ਤਰ੍ਹਾ ਦੇ ਅੰਦੋਲਨ ਦੀ ਆਸ
ਨਹੀ
ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾ ਦੇ ਅੰਦੋਲਨ ਬੰਗਲਾ ਦੇਸ਼ ਵਿਚ ਹੋਏ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾ ਨੇ ਭਾਸ਼ਾ ਦੇ
ਨਾ ਤੇ
ਕੁਰਬਾਨੀਆ ਕਰਕੇ 21 ਫਰਵਰੀ ਨੂੰ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਮਾਤ ਭਾਸ਼ਾ ਦਿਵਸ ਵਜੋ ਮਾਨਤਾ ਦਿਵਾਈ। ਕਈ
ਵਿਦਵਾਨ ਇਹ ਭੁਲੇਖਾ ਖਾਈ ਬੈਠੇ ਹਨ ਕਿ ਵਿਸ਼ਵੀਕਰਨ ਨਾਲ ਖੇਤਰੀ ਭਾਸ਼ਾਵਾ ਵਿਕਾਸ ਕਰ
ਰਹੀਆ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਮਾਡਲ ੲ-ਮਅਲਿ, ਸਮਸ ਜਾ ਮੋਬਾਇਲ ਫੋਨ ਤੇ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਚ
ਮੲਸਸਅਗੲ ਆਉਣ ਤੱਕ ਹੀ ਸੀਮਤ ਹੈ। ਇਹ ਪੰਜਾਬੀ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਨਹੀ ਸਗੋ ਇਹ ਕੰਪਨੀਆ
ਆਪਣਾ ਮਾਲ ਵੇਚਣ ਲਈ ਭਾਸ਼ਾ ਨੂੰ ਇਕ ਸਾਧਨ ਵਜੋ ਹੀ ਵਰਤ ਰਹੀਆ ਹਨ।
ਭਾਸ਼ਾਈ ਮੁਹਾਦਰੇ ਦਾ ਲੋਪ ਹੋਣਾ : ਪੇਪਰ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿਚ ਮੈ ਇਹ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਸੀ ਕਿ
ਭਾਰਤੀਆਰਿਆਈ
ਪਰਿਵਾਰ ਦੀਆ ਭਾਸ਼ਾਵਾ ਵਿਚ, ਸਗੋ ਸਮੁੱਚੀਆ ਭਾਰਤੀਆ ਭਾਸ਼ਾਵਾ ਵਿਚ ਪੰਜਾਬੀ ਹੀ
ਇਕ ਐਸੀ ਭਾਸ਼ਾ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿਚ ਸੁਰ ਦੀ ਵਰਤੋ ਕੀਤੀ ਜਾਦੀ ਹੈ। ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਦੀਆ ?ਘ, ਧ, ਢ,
ਝ, ਭ
ਅਤੇ ਹ? ਧੁਨੀਆ ਸੁਰ ਵਿਚ ਉਚਾਰੀਆ ਜਾਦੀਆ ਹਨ। ਇਹ ਪੰਜਾਬੀ ਧੁਨੀ ਵਿਉਤਕ ਮੁਹਾਦਰੇ
ਦੀ
ਵੱਖਰੀ ਤੇ ਨਿਵੇਕਲੀ ਪਛਾਣ ਹੈ। ਪਰ ਅੱਜ ਪੰਜਾਬੀ ਹਿੰਦੀ ਅਤੇ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਸਦਕਾ
ਮੁੜ
ਪ੍ਰਾਣਤਾ ਨੂੰ ਗ੍ਰਹਿਣ ਕਰਦੀ ਪਰਤੀਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਮਾਡਲ ਅਤੇ ਕਾਨਵੈਟ ਸਕੂਲਾ ਦੇ ਬੱਚੇ
ਜਿਥੇ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ,
ਹਿੰਦੀ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬੀ ਪਹਿਲੀ ਕਲਾਸ ਤੋ ਹੀ ਪੜ੍ਹਾਈਆ ਜਾਦੀਆ ਹਨ, ਪੰਜਾਬੀ ਸੁਰੀ ਉਚਾਰਨ
ਨੂੰ
ਉਸ ਤਰ੍ਹਾ ਗ੍ਰਹਿਣ ਨਹੀ ਕਰਦੇ, ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਪੰਜਾਬ ਤੋ ਬਾਹਰ ਅਤੇ
ਵਿਦੇਸ਼ਾ ਵਿਚ
ਪੈਦਾ ਹੋਏ ਬੱਚੇ ਵੀ ਪੰਜਾਬੀ ਦੇ ਸੁਰੀ ਉਚਾਰਨ ਨੂੰ ਗ੍ਰਹਿਣ ਕਰਨ ਦੇ ਸਮਰੱਥ ਨਹੀ ਹੁੰਦੇ।
ਪੰਜਾਬ ਵਿਚ
ਇਸ ਨੂੰ ਗ੍ਰਹਿਣ ਕਰਨ ਦਾ ਇਕੋ ਇਕ ਹੀ ਤਰੀਕਾ ਹੈ ਕਿ ਮੁੱਢਲੀ ਸਿੱਖਿਆ ਅਤੇ ਪਰੀਖਿਆ ਸਿਰਫ
ਤੇ
ਸਿਰਫ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਚ ਹੀ ਹੋਵੇ। ਇਹ ਕੰਮ ਸਿਰਫ ਸਰਕਾਰਾ ਹੀ ਕਰ ਸਕਦੀਆ ਹਨ। ਸਰਕਾਰਾ ਦੀ
ਭਾਸ਼ਾ
ਨੀਤੀ ਤੇ ਨੀਤ ਕੀ ਹੈ? ਇਹ ਇਕ ਵੱਖਰੇ ਪਰਚੇ ਦਾ ਵਿਸ਼ਾ ਹੈ।
ਉਪਰੋਕਤ ਚਰਚਾ ਉਪਰੰਤ ਇਹੀ ਕਿਹਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਭਾਵੇ ਵਿਸ਼ਵੀਕਰਨ ਦੇ ਦੌਰ ਵਿਚ
ਕੁਝ ਲੋਕਾ ਨੂੰ ਆਰਥਕ ਤੌਰ ਤੇ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਦੇ ਮੌਕੇ ਜ਼ਰੂਰ ਮਿਲੇ ਹਨ, ਪਰ ਬਹੁਤੇ ਖੇਤਰੀ
ਜਨ-ਸਮੂਹਾ
ਦੀ ਆਰਥਿਕਤਾ, ਸਭਿਆਚਾਰ ਅਤੇ ਭਾਸ਼ਾਵਾ ਉਤੇ ਇਸ ਦਾ ਕੋਈ ਬਹੁਤ ਚੰਗਾ ਅਸਰ ਨਜ਼ਰ ਨਹੀ
ਆ ਰਿਹਾ।
ਹਵਾਲੇ
1. John Lyons, 9ntroduction to theoretical Linguistics, p[ρςτ
2. Language Vitality and 5ndangerment, nesco document
3. Jennifer Maria 2ayer, 7lobaliRation and cultural territories,
Language in 9ndia, ejournal, Lakhan 7usain, 5ndangered Language : a case
study of Sansiboli, Language in India
10. Imporving the quality of mother tongue-based literacy and learning :
case studies
from 1sia, 1frica and South 1merica[ Bangkok : Language vitality and
5ndangerment
ਡਾ. ਸੁਖਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ
ਸੰਘਾ
(ਪ੍ਰੋਫ਼ੈਸਰ ਅਤੇ ਮੁਖੀ,
ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਭਾਗ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਰਿਜਨਲ ਕੈਪਸ,
ਜਲੰਧਰ)
-0-
|